Na początku naszej przygody z fotografią robimy zdjęcia wszystkiemu, co nas zainteresuje. Dopiero z czasem odkrywamy, że niektóre tematy interesują nas bardziej od innych. Jednym z bardziej wymagających działów jest sport i fotografia sportowa. Fotografowanie ruchu to z jednej strony bardzo trudne zadanie dla początkujących fotografów a z drugiej efekty, jakie możemy uzyskać na zdjęciu dają ostatecznie wiele satysfakcji twórcy.

Jaki obiektyw będzie odpowiedni do fotografii sportowej?

Fotograf sportowy zazwyczaj używa teleobiektywu, rzadko ma możliwość fotografowania z niewielkiej odległości. Trudno, bowiem sobie wyobrazić, aby osoba robiąca zdjęcia biegała po boisku za piłkarzem albo narażała swoje życia zbliżając się do rozpędzonego samochodu podczas rajdu np. Kajetana Kajetanowicza. Rzeczą kluczową w fotografii sportowej, jeżeli chodzi o sprzętu jest posiadanie jasnego teleobiektywu. Najlepsze konstrukcje to obiektywy „ze światłem” na poziomie f 2, 8; f, 2,0. Oczywiście ceny takich „szkieł” nie są małe i bardzo często mogą sobie na nie pozwolić tylko profesjonaliści. Kupując tańsze musimy się liczyć, że wartości te będą kształtować się już na poziomie wartości przysłony około f 4, 0 – f 5, 6.

Jak zamrozić ruch w sposób atrakcyjny dla widza?

Rzeczą zasadniczą jest użycie krótkie czasu otwarcia migawki. Im krótszy czas ekspozycji tym większe szanse na zamrożenie ruchu. Niestety bardzo często zdarza się tak, że w halach gdzie odbywają się zawody sportowe albo w plenerze światła jest tak mało, iż problemem staje się już samo wykonanie nieporuszonego zdjęcia nie mówiąc już o perfekcyjnym zamrożeniu ruchu. Prostym testem, który pokaże nam jak zwiększa się zapotrzebowanie na światło przy zwiększeniu szybkości czasu otwarcia migawki jest zrobienie kilku kadrów ustawiając wartość otwarcia migawki odpowiednio na poziomie 1/125 s, 1/200 s 1/250 s, 1/320 s, 1/500 s, 1/1000 s. Przy małe ilości światła ostatnie kadry będą już ciemne i pozbawione kolorów.

Drugą metodą robienia fotografii sportowej jest opcja, w której śledzimy obiekt fotografowany i rozmazujemy tło. Prowadząc aparat ruchem panoramicznym podążamy za naszym tematem i co jakiś czas naciskamy spust migawki. Fotografując np. samochód rajdowy będzie on nieporuszony a jego ruchome elementy – koła sugestywnie oddadzą odczucie ruchu i bez wątpienia wpłyną na dynamizm całej sceny. Dobrym rozwiązaniem jest korzystanie z trybu „priorytet czasu otwarcia migawki” tzw. tryb S. Żeby uzyskać krótkie czasy ekspozycji musimy zwiększyć czułość materiału światłoczułego, pojawi się wtedy niestety charakterystyczny szum (odpowiednik ziarna w fotografii analogowej), który pogarsza, jakość zdjęcia. W amatorskich aparatach akceptowalną granicą jest ustawienie ISO na poziomie 800, w ostateczności 1600.